. تا به حال تعداد نامه هایم شده است هشت نامه.
اما این اولین نامه ایست که قرار است بخوانی...
خوبِ روزگار سلام؛
امروز به این فکر میکردم به چشم بهم زدنی ده سال دیگر میرسد.
آن روزها دیگر نه من بانوی سابقم نه تو حضرتِ آقای قبل.
همه چیز عوض شده. حالا دیگر ما صاحب دو فرزندیم یک پسر به اسم امیرعلی و یک دختر بنام ترنم.
امیرعلی تپل مپلی اش چیزی توی مایه های علیست. ترنم که به دنیا آمد اسمش را ترنم به معنای صدای نیکو گذاشتیم چون صدای گریه ی دخترمان شیرین ترین صدای زندگیست...
بابا میگوید دختر برکت خداست.
صدای پای برکت خدا قشنگ ترین صدای عالم است...
امیرعلی سال دیگر میرود کودکستان و ترنم که با شیرین کاری هایش جولان میدهد عجیب توی دل هر سه یمان جا باز کرده.
حالا دیگر صاحب خانه ایم و خانه یمان پر شده از ظرف های شیشه ای بلند که داخلش پراست ازگلهای رز خشک شده.
هر بار که چشممان به ظرف ها میخورد خاطرات مهریه را تعریف میکنیم و هرهر میخندیم.
تو کچل شده ای و همه جا عینک میزنی و چهره ات به نسبت ده سال پیش خیلی جا افتاده. حالا دیگر کار و بار فیلم و مستندت حســـابی گرفته.
من هم خط های لبخندم پررنگ تر شده و شیطنت صدایم کم شده و به قولی جیغ جیغو نیستمو مثل همه ی خانم مشاورها با آرامش و باوقار تر حرف میزنم.
دایی بچه ها رفته خارج از کشور تا درسش را بخواند و برگردد و حالا مامان بابا هم آمده اند تهران.
دیگر خبری از دوری و دلتنگی و بساط های دوران نامزدی مان نیست و همانطور که گفتی شد و همه چیز گل و بلبل است. حالا دیگر هیچ کداممان هم منتظر نیستیم ببینیم آن یکی خبر میگیرد یا نه و به هر دویمان ثابت شده که خیلی بیشتر از آنچه فکر میکنیم بیاد همیم...
قسط خانه یمان ماه بعد تمام میشود و ما حسابی ذوق زده ایم که برنامه ی یک سفر خوب و به قول معروف درست و حسابی بچینیم.
و توی این فکریم که وام بعدی را خرج مرکز خیریه مان کنیم.
مرکزی برای بچه های بدسرپرست و بی سرپرست... اگر کار و بار مرکز بگیرد و بشود جورش کنیم دیگر یک امیرعلی و یک ترنم نداریم بلکه میشویم پدر مادر ده ها بچه ای که میشود خیرمان به آنها هم برسد.
بعد از کلی غذا سوزاندن و شور کردن و کم نمک کردن حالا دیگر دست پختم حسابی جا افتاده...
میبینی همه چیز عوض شده!
ده سال دیگر چه قدر همه چیز قشنگ است اگر بازهم دلهایمان با هم باشد.
به قول خودت که آخر نامه های دلنشینت مینویسی؛
مراقب خودت باش.
