بسمه تعالی.
این متن بانهایت عشق و احترام تقدیم میشود به سنجابک قشنگم،مردی با قدرتی به پهنای آسمان و اشتهایی غیر قابل وصف که شدیداً تک خوری میکند:)
برای تو...
تویی که موجود پیچیده ای نیستی!
فقط وقتهایی پیچیده میشوی که میخواهی سورپرایزم کنی...
تویی که قدرتمندی!
همیشه زورت به در های کنسروها به وزنه های سنگین و به غرغرهای من میرسد...
ان قدر محکمی که میتوان در آغوشت کشید و با خیال راحت فشارت داد بدون اینکه ذره ای دردت بیاید!
یحتمل رانندگی و پارک دوبلت هم بهتر از من است و برای من نمونه ای از مردی قوی هستی!!!
اما نه ان قدر قوی که شبی بدون شنیدن دوستت دارم خاتونت تاب بیاوری!
نه انقدر قوی که موهای شبقی ام را ببینی و دلت برایم ضعف نرود!
نه ان قدری که سالها بعد زیر سختی یک لقمه ی حلال کمر خم نکنی و هلالی شکل نشوی...
میدانم اگر روزی به حال و هوای دلت نرسم
و برای شمعدانی های دور قلبت ابی نباشم
ارام و بی صدا
پسرک شیطون درون قلبت را در باغچه ی خانه یمان چال میکنی و باقی عمرت را پای تلویزیون میگذرانی و یا شاید هم حل جداول مجله ها...
میدانم
و میمانم پای پسرک پرانرژی درونت که من اسمش را سنجابک قشنگم گذاشته ام...
❤️🙂🍃
بوتیمار ...